دانشکده سلامت و دین

ارزشیابی

ارزیابی و ارزشیابی از اجزای مهم هر فرایند آموزشی است و هدف آن، بهبود کیفیت و ارتقای اثربخشی برنامه و تعیین و تشخیص نقاط قوت و ضعف و ارائه راهکارهای مناسب برای از میان بردن نقاط ضعف می‌باشد.

ارزشیابی از دیرباز در امر آموزش و به‌خصوص درحیطه آموزش عالی وجود داشته است و به‌عنوان یکی از کارکردهای مدیریت دانشگاهی، نقش مهمی در برنامه‌ریزی صحیح، اجرای موفق برنامه‌های آموزشی، بهبود کیفیت آموزشی در دانشگاه ها دارد.

در واقع ارزشیابی یک فرآیند نظام‌دار (سیستماتیک) است که برای جمع‌آوری، تحلیل و تفسیر اطلاعات به منظور تعیین میزان تحقق اهداف مورد نظر صورت می‌گیرد.

به عبارت دیگر، ارزشیابی تعیین ارزش چیزی یا قضاوت درباره ارزش، اهمیت، کیفیت و سایر ویژگی‎های یک پدیده است. این واژه زمانی که در آموزش به‌کار گرفته می‌شود، طبیعتاً درصدد قضاوت درباره مطلوبیت و ارزش پدیده‌های آموزشی از قبیل دانشجو، استاد، نظام آموزشی، برنامه درسی، دانش آموختگان و .... است.

کاربرد ارزشیابى درنظام آموزش پزشکى از اهمیت ویژه‌اى برخوردار است، به‌دلیل آنکه هر نظامى باید نیروى انسانى کارآزموده با کیفیت مطلوب را براى عرضه مراقبت‌هاى درمانى و بهداشتى تربیت کند. از این رو، کیفیت آموزشى و پژوهشى به ویژه دراین نظام که به‌طور مستقیم با سلامتى انسان‌ها سروکار دارد، باید مورد ارزیابى قرار گرفته و به‌طور مستمر بهبود یابد تا بتوان از تحقق رسالت، مأموریت و هدف‌هاى ویژه دانشگاه اطمینان یافت. این امر در صورتى انجام خواهد شد که نظام ارزشیابى دانشگاه درباره مطلوبیت عوامل درونداد (دانشجو، هیأت علمى، برنامه درسى و غیره) فرایند (تدریس، یادگیرى، امکانات و غیره) و برونداد (دانش‌آموختگان، تألیفات و غیره) به طور مستمر قضاوت به عمل آورد و حاصل آن را جهت بهبود امور (آموزشى، پژوهشى، عرضه خدمات تخصصى به جامعه)، مورد استفاده تصمیم‌گیرندگان قرار دهد.